تاریخچه شرکت خودرو سازی مرسدس بنز
این شرکت در سال ۱۹۲۶ توسط کارل بنز و گاتلیب دایملر بنا نهاده شد.مرسدس بنز یک شرکت خودرو سازی آلمانی است که در زمینه طراحی و ساخت انواع خودرو , کامیون ,اتوبوس و تعمیر خودرو فعالیت دارد.شعار این شرکت این است << یا بهترین یا هیچ >>
اساس تشکیل این شرکت تلفیق دو کمپانی هم وطن ( Benz&Cie و Dimler Motor Gesellschaft ) بود که هر دو از شرکت های مخترع اتومبیل محسوب می شدند. Benz&Cie در سال ۱۸۷۱ توسط «کارل بنز» ساخته شد. « گاتلیب دایملر» و دستیار و همکار وی «ویلهم میباخ » نیز در سال ۱۸۹۰، DMG را بنا کردند. با ترکیب این دو کمپانی قدیمی ترین خط تولیدی اتومبیل سازی جهان بنا نهاده شد.در سال ۱۹۰۰ گوتلیب دایملر درگذشت و در سال ۱۹۰۲ پس از انعقاد قراردادی میان ویلهلم مایباخ و امیل جلینک( یکی از سرمایه داران بزرگ اتریشی) شرکت دی ام جی تولید اتومبیلی با برند مرسدس را که از نام دختر جلینک یعنی «مرسدس جلینک» گرفته شده بود آغاز کرد. ( مرسدس به معنای وقار و زیبایی ) با ادغام دو شرکت دایملر موتورن گیز لشافت و بنز اند سی کارخانجات دو شرکت، تولیدات خود را با برند مرسدس بنز به بازار عرضه کردند.
کارل بنز در اولین کوشش های خود در سال ۱۸۸۵ توانست اولین اتومبیل خود را با موتور درون سوز تولید کند.
در سال ۱۸۸۹ دایملر و میباخ اولین اتومبیل چهار چرخ با پیشرانه چهار ضرب را تولید کردند. در سال ۱۸۹۰ این دو همکار دیرینه، کمپانی DMG را پایه گذاری کردند و یک سال بعد یعنی در سال ۱۸۹۱ اولین اتومبیل خود را به فروش رساندند.
امروزه مرسدس بنز یکی از زیر مجموعه های شرکت دایملرآ گ به‌شمار می‌آید و همراه با ( آئودی ) و ( بی ام و) سه خودروساز مشهور و لوکس آلمانی هستند.که به عنوان پرفروش ترین خودرو سازان لوکس جهان شناخته میشوند.
لوگوی شرکت بنز
ستاره سه پر در سال ۱۹۰۲ به عنوان علامت تجاری دایملر (DMG) به ثبت رسید. این ستاره نشان تسلط آن بر زمین، دریا و آسمان است. در سال ۱۹۱۶ این ستاره با دایره ای محصور شد که سه ستاره کوچک و کلمهMercedes را در خود جای می داد.در سال ۱۹۲۶ بعد از جنگ جهانی اول که صنعت آلمان رو به زوال بود دو شرکت دایملر و بنز برای بقای خود چاره ای جز ادغام شدن نداشتند. پس از ادغام دو شرکت ستاره دایملر در وسط حلقه برگ بنز قرار گرفت .این آرم طی چند مرحله تغییر یافت تا به شکل امروزی در آمد.
نگاهی بر تغییرات لوگوی مرسدس بنز
موزه مرسدس بنز
موزه مرسدس بنز ساختمانی است که بدون شک به‌عنوان سمبل تحرک و پویایی معرفی می‌شود. این موزه در میان کارخانه‌های اتومبیل سازی و زمین های ورزشی قرار گرفته. ساخت موزه جدید مرسدس بنز در تابستان ۲۰۰۳ در شهر اشتوتگارت کشور آلمان شروع شد.موزه مرسدس بنز همانند دروازه‌ای برای اشتوتگارت (محل تولد اتومبیل) عمل می‌کند. این پروژه، سایتی حدود ۶۰ هزار مترمربع را اشغال می‌کند. پانل‌های آلومینیومی نما که در تضاد با شیشه‌های مورب قرار گرفته‌اند، پیکان‌های نقره‌ای آرم بنز نشان سرعت، کیفیت و فناوری را تداعی می‌کنند. تعداد ۱۶۰ دستگاه خودرو و بیش از ۱۵۰۰ وسیله مرتبط با صنعت خودروسازی در آن به نمایش گذاشته شده است.
ساختمان در نه طبقه به متراژ ۱۶۵۰۰ مترمربع ساخته شده است. بازدید کنندگان از طریق آسانسور به بالاترین قسمت ساختمان منتقل میشوند و مسیر بازدید از آنجا شروع می‌شود. در طول مسیری که به درب‌های خروجی منتهی می‌شود بازدیدکنندگان تجربه منحصربه‌فردی از تاریخچه صنعت خودروسازی را خواهند داشت. در جریان حركت در آتریوم، در یكی از سه آسانسور ملاقات كنندگان یک نمایش كلی از موزه را از طریق صفحات كامپیوتری مشاهده می‌كنند.آسانسورها مانند كپسولی هستند با یک شكاف بزرگ در سطح چشم ناظر كه بازدید كنندگان تصاویری از تاریخ مرسدس بنز را كه روی دیوارهای آتریوم نقاشی شده است را می‌بینند.
پوشش ساختمان به دلیل سلطه بتن مسلح با وجود باریکه‌های وسیع شیشه‌ای، تو پُر به نظر می‌رسد. این ساختمان۴۷/۵ متر ارتفاع دارد و طرح آن، یک طرح غیرعادی متراکم است که با پخش شدن فضا در سطوح مختلف، با فرمی مارپیچ در اطراف فضای مرکزی، به فرم شبدر مرکزی سه برگی سازماندهی شده‌اند. این شیوه جالب سازماندهی موجب سرازیر شدن نور به داخل و فراهم کردن دید آزاد به فضاهای موزه می‌شود.
اساس طراحی موزه بر قرار دادن شروع مسیر نمایشگاه در بالاترین طبقه‌ی ساختمان (که یک رستوران با دید پانورما در آن قرار دارد) است. گلبرگ‌های شبدر سه برگی هر کدام مساحتی حدود ۱۱۰۰ مترمربع را در برمی‌گیرند.
ساختمان در مجموع آن قدر به مجسمه شبیه است که تمایز بین اجزای معماری در آن بسیار مشکل است، به گفته‌ی وان برکل، سقف به آرامی به دیوار و سپس به کف تبدیل می‌شود. سازماندهی فضاهای بدون ستون با دهانه‌های ۳۰۰ متری، فضای آزادی ایجاد می‌کند که نمایش وسایل نقلیه‌ای به بزرگی و سنگینی کامیون‌های سنگین آتش نشانی و اتوبوس امکان پذیر شود. به گفته‌ی وارنر سوبک مهندس سازه‌ی پروژه، دهانه‌های این ساختمان باری مشابه دهانه‌های پل‌های بزرگراه تحمل می‌کنند.
ساختمان مثل یک تندیس مبتکرانه دور شما پیچیده و چرخیده است. در یک آن، شما مردم و اشیا را می‌بینید و در آن دیگر هیچ نمی‌بینید.
